Mirámonos

Pois aquí, sen carro, pequeno-dependente do esquizoide transporte público galego e duns colegas e familiares que me reaprenden o concepto da solidariedade (grazas, Emi de Taraghoña, meu pai e miña nai, Adolfo de Rianxo, miña irmá e Óscar, seu mozo, Nacho e Masha, Vilasó, Suso -Alvidrón- e Fernando -Ovella-, Pableras, X. Carlos e os taxistas aos que lles fixen algo máis levadeira a creba do sistema capitalista), aquí se despide O Leo de Arremecághona! ate ben entrada a Candeloria. Retirámonos aos cuarteis de inverno para ver de vos contar cousas novas neste ano impar que entra.

Mirámonos nos bares, coma sempre.