Autocrítica Cachán

Aquí tamos outra ves, autocriticándonos. Hoxe dedicado a Suellen, que di que son demasiado autocrítico e "que mestará leyendo";-). O xoves-quinta toquei na Cachán cando Santiago estaba ao bordo do estado de excepción polo temporal. Así a todo alí se presentaron sobre 40 (datos do sindicato) ou 30 (datos da polisía) colegas e colegas de colegas que apoiaron este punki en tan asversas sircunstansias (o ese non é seseo é para reproducir o son ambiente: ághua).


A crítica
mariademallou, en senllos comentarios:

En casatlantica.blogspot.com
TXARI dijo...
pena de nom poder ir, mais jâ o vin en dous directos fortíssimoss!! quem poida que desfrute e vaia (ou viseversa)
2:53 PM
mariademallou dijo...
un conserto mui divertido....habíache ghustar!
1:36 PM

En haicu.blogspot.com
mariademallou dijo...
un consertaso, leo, quedamos encantados!!!!!
12:55 AM

A lista de temas
Suspiros de Kaña
intro
A maldiçión dos Ghusanitos
a vida é unha muiñeira
Kastrapo Paghuer!
Cançión do Vagho
Kero Aghobiarte
Koito Ergho Sum!
Maruxa
nin mú

Incidencias
Estreei un equipo de voces, pero vendéronme un cable que non era para conectar a mesa á caixa e tiven que atravesar Santiago baixo o dioivo ata a Nasa para traer ó Xurxo e que puxese a andar aquilo QUINCE MINUTOS ANTES (a saída cara á Nasa, non poñer a andar o choio).

A miña sensación
Os problemas técnicos (vid. supra) puxéronme ao bordo do infarto, houbo cuestións de ritmo que hai que pulir, condicionadas ás veces polo tema técnico, pero aínda saíron algunhas coñitas e foi divertido ao final. O público estivo inmenso. Respectuoso e entregado. Unha pasada de riquiños/as. Con mención especial ao bautizado por Candorca "Punset", responsable da metade das frases do espectáculo.

A próxima, ou no concerto pola lingua ou se cadra no Ambigú, este mes que entra, que andamos en neghosios.

Saúde i anarquía

Pub Cachán e A Guarda

O leo i arremecághona!!! volve aos bares de Compostela, de onde nunca saíu/debeu saír, cun concerto no Cachán, rúa dos Loureiros, 16 (tras da Bodeguilla de San Roque), a que vai do Convento de Santa Clara á rúa do Hospitalillo (Pub A velas vir). Será este xoves 23 do marzal ás 22:30. Entrada libre.


Vai presentar o que é esta páxina web que tedes diante, xunto con cancións novas, que inda están sen gravar, e as vellas van soar un chisquiño millor grazas a un tal Behringer.

E o 25, sábado, na Guarda, xunto cos xa colegas da alma Puta Miseria, nun sitio e hora que determinaremos e publicaremos aquí en breve.

Vémonos alí!

Suspiros de Kaña

1. Suspiros de kaña
2. intro
3. A maldiçión dos ghusanitos
4. Kastrapo paghuer!
5. Tripádeme as tripas!
6. Muiñeiras's" ghueioflaif!
7. Trepa-naçión!
8. P.P. (Pesadelo Popular)
9. nin mú!
10. Koito, ergho sum!
11. Maruxa
12. Al(gh)ien
FINE. Isto é Ghaliçia

TREPA-NAÇIÓN!

trepa trepa ó trono o truco
está en troca-lo traxe o truco
éche atrapa-la trampa o truco
doutro ilustre trepa intruso
e tripa trepa as tristes tripas
trituradas dos traballa
-dores tralla i que a metralla
trone sobre eses traidores
trepa atrápame o truco
i entra a traiçión
trilla o traçado
i fai de tripas coraçón
trepa atrápame o truco
desta naçión
trepa atrapa o almendruco
desta naçión de trepas
naçión trepa-naçión
dos tripa-naçións!

e si o trato se che atranca
trépate a unha ilustre tranca
traballando no retrete
o trato saca-mete-saca
i traca atraca toma i daca
la treta entró i aí está el truco
es tuyo i tra-lo trinque o troco
i desta veç non vas ó trullo i

ISTO É GHALIÇIA

isto é ghaliçia
chove sobre aliçia
a veçes tamén chove sobre min
isto é ghaliçia
pillo unha estrella ghaliçia
e véñome a bebela xunto a ti
isto é ghaliçia
e non temos miliçia
pero temos mili pra servir
a unha terra estraña
que alghúns chaman españa
i outros chaman simplemente madrí

isto é ghaliçia
chove na Parisia
chove sobre o ghrande i o pimpín
isto é ghaliçia
pillo unha estrella ghaliçia
e paso de coller ninkún fusil
inda
que isto é ghaliçia
e non temos miliçia
pro teñamos mili pra servir
mira ti
a esa terra estraña
que os máis chaman españa
e nós chamamos simplemente madrí
ponghamos que hablo de ti
si

AL(GH)IEN!

convaleçiente no sofá
de casa de papaimamá
sacando pelos dunha perna
i colocándoos na outra perna
criando almorranas i variçes
cun enchufe nas nariçes
chupando o suero intravenoso
de ana kiro e de ghayoso
o televexo fixo plufxs!
coma se fose o canal plufxs!
i deu unha psicofonía
ás doçe e deç do mediodía
i unha presençia extraordinaria
entroume pola pituitaria
apoderouse do meu ser
i o meu cuarto de estar
e díxome:
eu son un al(gh)ien

e logho cando dispois xa
volveu todo á normalidá
metín o meñique no ouvido
i saquei un tapón de çera dun quilo
i a reminisçencia platónica
inda que estaba un algho afónica
bisbiseoume quén era eu:
un al(gh)ieníghena do çeu
calei quediño co pecado
asubiei mirando pró outro lado
consçiente da miña misión
de ente contente da invasión
dos al(gh)ieníghenas de incógnito
contra o imperialismo do vómito
e fun confundirme entre os meu conxéneres
que non sospeitan que nos meu xenes
eu son un al(gh)ien

o.d. in alphabet rural
anarchy in ghaliçia
ghaliçia is calling
you
may day
this is the beginning
of the final countdown
and i say
maría...
pepe...
chus...
juan...

çero

MARUXA

no medio e medio da noite
maruxa ten un carreiro
ten un carreiro de estrelas
para o meu carro de vento

e abre esas pernas maruxa
ábremas que veño çegho
abre esas pernas maruxa
ábreme as portas do çeo

no medio e medio da ialma
maruxa ten un carreiro
ten un carreiro de bághoas
para os meus ollos de çegho

e no medio e medio das pernas
maruxa ten un carreiro
(socorro unha çódiac!)
ten un carreiro morniño
de escorreghantes desexos

ai qué fas con esa blusa
ai qué fas con esas saias
maruxa non quíte-lo sostén
maruxa volve a poñe-las braghas
maruxa non
que sólo era unha cançión
tes que aprende-la diferençia
entre realidá e ficçión
maruxa non
que non é sábado e non
pasei pola farmaçia
a compra-lo tauritón
maruxa non

maruxa...

KOITO ERGHO SUM!

cheo de pensar
cheo de rompe-la cabeça
qué fun quén son qué serei
dónde hostia acabo e ónde empeça
a nada a nomearse EU
o infindo a reencarnarse en ELA
se hei ser madeira de deus
de home ou nada máis que merda
no çeu
final
da terra

eu home sen patria-estado
e con naçión a medias
enterrar
sin dios nin amo
hasta que me mereça a pena
claudicar
de ser humano
e disfraçarme de poeta:
"o leo conghunto vaçío
sin sustançia e sin esençia"
pienso
luegho llegho
a la raçón de mi existençia:
koito
ergho sum
co coito eu moito disfroito
o coito é moito tú
pirola cona teta cu
alfa i omegha
a e i o u-"o
carallo morreu onte
os collóns están de luto
abre esas pernas maría
i enterrémo-lo difunto
"abre esas nalghas ai josé
i démoslle terra xa de veç
abride o voso abride o meu
abrídeme as portas do çeu
do noso
koito
ergho sum
co koito eu moito disfroito
o koito é moito tú
pirolas conas tetas cus
alfa i omegha
a e i o u-o
koito
ergho
fun
chim
pum

nin mú!

sácame as tripas pouco a pouco
pola boca ou polo cu
ou pola barrigha coma a un porco
os espiñaços quentes crus
que inda hei dar boas chouriças
prós choriços do teu clu
prometo non chistar nin migha
xuro non diçir nin mú
prometo non chistar nin migha
xuro non diçir nin

beeeeeeé!!!
"veeéxo

vigho vexo canghas
tamén vexo redondela
"vexo os teus collóns de facha
colghados da berenguela!!!

PP (Pesadelo Popular)

"atención relagháidevos
estaides entrando en el sueño
vos pesan la cabeça
los párpados e mais las tetas
o los ghüevos"

saltaban a millóns
dos carteles publiçitarios
saltaban dos mecheros
camisetas calendarios
salíanse dos pins
i levantaban o vuelo
caghaban sobre min
caghaban sobre o meu abuelo
enchían de bostas
o interior i as costas
limpiaban o cu co diñeiro
de empresarios i banqueiros

a invasión das ghaviotas
xa cheghou ás nosas costas
redençión!
da infecçión!
treide aghua!
i xabón

levaban polo mundo
a súa inmensa cagharría
caghaban pola xente
a xente ençima se reía
feliçes polo esturro
feliçes entre a broça
colghaban nas escuelas
un retrato da ghaviota
i eramos ghaliçia
o çentro da inmundiçia
entraban a çentos
polo parlamento adentro

ghaliçia ocupada
polos novos alieníghenas
quedaba sin ghalleghos
quedaba sen indíghenas
eramos escravos
do planeta demoscopia
estabamos perdidos
estabamos na inopia
i eu non aghuantaba
entre tanta caghada
íbaseme o coraçón
i caín do colchón
berrando non!
á invasión das ghaviotas
que xa cheghara ás nosas costas
redençión!
da infecçión!
treide aghua!
i xabón
foi entón
dixen non
ghritei non!

i despertei

"tódolos personaghes
i situaçiones refleghados
en esta cançión son
enteramente fictiçios
cualquier pareçido
con la realidad es pura
conçiençia de clase"

MUIÑEIRA'S WAY OF LIFE!

"a vida é unha muiñeira
ai lalelo ai lalalo
de luç y de color
e todos nesta muiñeira
ai lalelo ai lalalo
imos de punta ou de tacón
llíghighi! chimpirinchín!"

ai lalalelo ai lalalá
escomeçémo-la pandeirada
escomençémo-lo baile xa
axudaime que desta gharghanta
eu sólo non me podo axudar
que desta miña gharghantiña
salte o aturuxo da verdá
de manoeliño e maruxiña
de manoel e maruxá
que eu ben chorar chorar chorei
pero aghora xa me fartei
de ve-los séculos xirar
na mesma roda ai a beillar beillar beillar
que isto é o muiñeira's ghüeioflaif!

démoslle outra voltiña máis
á noria-historia extra-ofiçial
á intrahistoria dos nosos pais
que non sale nos manuais
démoslle outra voltiña máis
da cona á cova e volta atrás
turbo-tacón-punta-tacón
no cu na cona e nos collóns
retorno eterno ó inferno humán
do noroeste peninsular
manoeliño e maruxá
deprendendo a beillar beillar beillar

ímoslle dá-la despedida
i a despedida lle imos dar
adiós á terra prometida
que para a tumba hai que emighrar
para unha tumba colectiva
cun epitafio en castelán:
"manuelito i marujita
descansen para siempre en paç
beillaron siempre mui arrente
uno del otro hasta el final
el conoçido comunmente
como 'baile del molinera's way of life'"

TRIPÁDEME AS TRIPAS!

teño un problema estomacal
as tripas non me fan ighual
cás dos demais que diçen ghroar!
con un reghusto de hard-core
non sei si é por comer cachelos
ou çenar lacón con ghrelos
ouh non!
si eu sempre fun home de lei
mamaíña dime por qué
as miñas tripas falan o ghallegho
e por máis que eu fagha
por máis que eu arrenegho
i lles respondo:"ai don espik inghlís"
as condenadas
non paran de pedir:
"arroç con chícharos!
patacas novas!
repolos de betanços
e mais çebolas!"

cando me poño a lighar
e a raparigha a punto está
en canto baixo os pantalóns
sacan un tema de conversaçión
e como teñen tanta labia
a raparigha ponse en babia
ouh non!
se virghen hei permañeçer
mamaíña dime por qué

-ghaliçia çeibe!
-hostia!!!
-poder popular!
-mecaghoindiós!!!
-en ghaliçia en ghallegho!
-ghaliçia non é españa!

e cando me poño a caghar
e no momento máis cruçial
preghúntanme sin compasión
quén son de ónde veño i ónde vou
con semeghante moghollón
sempre perdo a conçentraçión
ouh non!
si de estreñido hei morrer
mamaíña dime por qué

KASTRAPO PAGHUER!

a normativa-lavativa
que nos queren endiñar
non me dá ghusto non me entra
pola cavidade anal
anal-izando estas cuestións
non me sale dos collóns
que me reghulen que me dighan
cómo teño que falar
que si me poño a falar
o galego-castelán
pra me entender coa burrocraçia
coa escoria funçionarial
non me entendan xa na casa
non me atendan xa no bar
vaia merda de política linghüística que hai
por iso digho non
e inçito á rebelión
do kastrapo paghuer!
anarchy in ghaliçia!

o do reinteghraçionismo non estaría nada mal
pola cousa do turismo
na raia do portughal
cómo iban a ghoçar miña abuela e miña nai
reghateando catro escudos
falando na linghua mâe
falando da linghua nai
qué lle imos a façer
si eu naçín ghallegho e non
castelán ou portughés
viva españa terra estraña
e portughal independiente
pro ghaliçia non é o mismo
que ghaliçia é diferente

i ó kastrapo que me fixo
ó kastrapo que me dou
unha historia emighratoria
de ostraçismo e represión
ó kastrapo eu me entregho
soi de vigho i no lo niegho
en kastrapo estou no mundo
en kastrapo son ghallegho
o kastrapo é a anarquía
que practica a miña tía
miña nai e miña abuela
e toda a miña parentela
o kastrapo vexo en vigho
vexo en canghas redondela
e na ponte de sampaio camiño da miña terra

...e por iso digho non
cantando esta cançión
do kastrapo paghuer...

A MALDIÇIÓN DOS GHUSANITOS

custaba un duro cada bolsa
desfaçíanse na ghorxa
eran tan inofensivos
baixo dos meus inçisivos
no recreo alá na escola
poñiámonos á cola
pra mercarlles ós de octavo
ghusanitos por un chavo
i non quería nada máis
nin pipas nin corteças
nin ghomas de mascar
aquilo tiña algho espeçial
o morbo a novedá
cos que me ía atrapar

a maldiçión dos ghusanitos
non vou poder soportar
a maldiçión dos ghusanitos
si eu sólo quería vivir
e rir
e xogharratatatatatatatatatatatatá!

cando xa fun moço feito
tomei a cuestión a peito
convertinme nun autista
con pruritos existençialistas
era un tenro adolesçente
preocupado pola miña mente
escribía poesías
que non entendía nin a miña tía
i non quería nada máis
nin moças nin amighos
nin ir ós disco-pubs
obsesionado por pensar
buscarlle soluçión
ó cristo existencial
da......e cantarlalalalalalalalalalalalalá!

e aghora deume por botar no lixo
a españa ó mundo ó papa que me fixo
i aghora deume por tocar nos bares
a ver si cae alghún cubata ghratis
topei a vocación que sempre tiven
polo hedonismo polo carpe diem
paso os meus días entreghado ó viçio
ó sexo ás birras i ó naçionalismo
i xa non quero nada máis
que disfrutar de todo
sin deixar nada atrás
beber foder i conversar
a min todo me sirve
con tal de despistar
a......e ghoçarñacañacañacañacañacañacañá!

intro

Por que ghuardas tus verghuenças
si todos somos humanos
mejor muéstralas
no te las roben
antes luegho
los ghusanos...

SUSPIROS DE KAÑA

Quiso dios por su poder
fundirnos na miseria no no-
roeste do estado español
y al cumplir
su voluntad
nun recuncho desa españa naçín
como unha rosa nun pedreghal
tierra gloriosa de mi querer
tierra bendita de mi pasión
ghaliçia en cada rosa que tes
suspira un coraçón chim pon
ai de mí
pena mortal
por qué me ataches españa a ti
por qué non deixas çeibe o meu lar
quiero yo
volver a ser
ghallegho daquel reino europeu
feito rexión por vontade de deus
ai madre mía
ai quién pudiera
mirar ghaliçia independiente i anarquista
sin españa renaçer
mis pensamientos
han revestío
el firmamento
de versos míos
i sobre españacomo orballo radioactivo
deixoos caer
y en mi corazón
españa te miro
i hanche botar del as miñas cançións
suspiros de kaña